سرمایه گذاری خطر پذیر
سرمایه گذاری خطرپذیر در دهه گذشته به دلیل فرصت های سرمایه گذاری جدید و در دسترس بودن بیشتر در عرضه سرمایه برای این طبقه دارایی، رونق گرفته است.در سمت تقاضا، فرصت های سرمایه گذاری جذاب زیادی وجود داشته است. بسیاری از شرکت های سرمایه گذاری روی توسعه راه های جدید برای به کارگیری فناوری اطلاعات و انتشار گسترده ارتباطات سیار متمرکز شده اند. یکی از جلوه‌های آن، پلتفرم‌هایی بوده است که فروشندگان خدمات و کالاهای پراکنده را به هم متصل می‌کنند و به کار می‌گیرند (که معمولاً «اقتصاد اشتراک‌گذاری» نامیده می‌شود و توسط شرکت‌هایی مانند Airbnb و Uber آشکار می‌شود).
مورد دوم
مورد دوم شرکت هایی هستند که کارایی خدمات موجود را با قیمت های بسیار پایین تر به طور قابل ملاحظه ای بهبود می بخشند: برای مثال، روش هایی که Salesforce.com و سایر شرکت ها “نرم افزار به عنوان یک سرویس” را به مشاغل ارائه می دهند، ظهور “فین تک” و انبوهی از “برنامه های تلفن همراه” در دسترس برای مصرف کنندگان. سوم، چندین شرکت مدل های تجاری موفق در ایالات متحده را در سایر بازارهای ملی تکرار کردند که شرکت های چینی علی بابا و تنسنت دراماتیک ترین نمونه ها بودند. یک پیامد مهم افزایش چشمگیر سرمایه گذاری سرمایه گذاری در آسیا بود.
محرک های تقاضا
یکی دیگر از محرک های تقاضا، هزینه بسیار پایین تر شروع یک کسب و کار جدید در بخش نرم افزار و خدمات بوده است. همانطور که توسط Ewens، Nanda و Rhodes-Kropf (2018) مستند شده است، سرمایه اولیه بسیار کمتر مورد نیاز برای سرمایه گذاری های جدید در این بخش ها، یادگیری در مورد پتانسیل آنها را بسیار ارزان تر می کند. این تغییر باعث شد که سرمایهگذاران در مراحل اولیه تمایل بیشتری به تامین مالی ایده‌ها و تیم‌های کارآفرینی کمتر اثبات شده (اما با بازده بالقوه) در این بخش‌ها داشته باشند. یکی از مظاهر افزایش رویکرد سرمایه‌گذاری «اسپری و دعا» بود، که در آن سرمایهگذاران مقدار کمی بودجه و حکومت محدود را برای تعداد بیشتری از استارت‌آپ‌ها فراهم می‌کنند. همانطور که در شکل 1 مشاهده می‌شود، تعداد استارت‌آپ‌هایی که دور اول تامین مالی سرمایه‌گذاری خطرپذیر را دریافت کرده‌اند، در این دوره به میزان قابل‌توجهی افزایش یافته است.
همزمان با کاهش هزینه‌های راه‌اندازی کسب‌وکارها و ورود تیم‌های موسس کم‌تجربه، ظهور مؤسسات مکملی بوده است که کارآفرینان در مراحل اولیه را تأمین مالی و راهنمایی می‌کنند. به عنوان مثال، مقدار قابل توجهی کمتر سرمایه مورد نیاز برای راه اندازی یک کسب و کار منجر به فرصت های بیشتری برای سرمایه گذاران فرشته (یا فردی) شده است. گروه‌های فرشته نه تنها از نظر اندازه رشد کردند (کر، لرنر، و اسکوار 2014)، بلکه برخی از سرمایهگذاران فرشته («فرشتگان فوق‌العاده») حتی شروع به جمع‌آوری سرمایه‌های کوچک برای تأمین مالی استارت‌آپ‌ها در مراحل اولیه کردند.
پلتفرم های آنلاین
علاوه بر این، با استفاده از پلتفرم‌های آنلاین مانند AngelList، گروه‌هایی از افراد می‌توانند از یک سرمایه‌گذار اصلی حمایت کنند که هدفش تکرار برخی از کارکردهای دقت و نظارت سیستماتیک توسط گروه‌های سرمایه‌گذاری سنتی است (Agrawal، Catalini و Goldfarb 2016). افزایش همزمان سرمایه‌گذاری جمعی سهام و عرضه اولیه سکه میراث متفاوت‌تری داشته است، که مشارکت گسترده مردم در تأمین مالی استارت‌آپ‌ها را ممکن می‌سازد، اما همچنین نگرانی‌هایی را در مورد تقلب ایجاد می‌کند (Howell, Niessner and Yermack: Lin 2017; Zetzsche et al.). 3 بازار در حال تحول در مراحل اولیه همچنین نقش مهمی فزاینده ای برای شتابدهنده های کسب و کار ایجاد کرد، که به دنبال سیستم راهنمایی و توسعه تعداد بیشتری از کارآفرینان بی تجربه و اولین بار بود که تامین مالی دریافت می کردند (Gonzales-Uribe and Leatherbee 2017؛ Hochberg 2016).
دهه گذشته
دهه گذشته همچنین شاهد تغییرات اساسی در نحوه رشد شرکت‌های دارای پشتوانه سرمایه‌گذاری خطرپذیر و خروج از سرمایه‌گذاری‌های خود بوده است. یکی از عناصر این تغییر، کاهش قابل توجه تعداد عرضه‌های عمومی اولیه از زمان سقوط «دات کام» در سال 2000 است. در عوض، سرمایهگذاران خطرپذیر به احتمال زیاد از سرمایه‌گذاری‌ها از طریق خرید خارج می‌شوند. از آنجایی که شرکت ها در حال تبدیل شدن به سهامی عام هستند، آنها این کار را در مراحل بالغ تر چرخه عمر خود انجام می دهند (Ewens and Farre-Mensa 2020).
درک محرک‌های چنین تغییراتی، کاهش کلی‌تر تعداد شرکت‌های تجاری ایالات متحده چالش برانگیز است. توضیحات بالقوه شامل تغییرات تکنولوژیکی است که منجر به افزایش پلتفرم (برنده همه چیز) کسب و کارها (گائو، ریتر و ژو 2013)، مقرراتی که شرکت های کوچک را برای سهامداران سخت تر می کند (Iliev 2010)، تغییرات در قوانین اوراق بهادار جریان سرمایه بیشتر به بازارهای خصوصی (Ewens و Farre-Mensa 2020) و سیاست پولی پس از بحران مالی را تسهیل می کند.
اما علت هرچه که باشد، این واقعیت که شرکت‌هایی که در زمان عرضه عمومی به بلوغ بیشتری می‌رسند، به این معناست که آنها این کار را با ارزش‌گذاری‌های بسیار بالاتر انجام می‌دهند. سرمایه‌گذارانی که به‌طور سنتی صرفاً بر بازارهای عمومی تمرکز می‌کردند، دیدند که سود سرمایه‌ای را که شرکت‌هایی مانند فیس‌بوک، لینکدین و سیلزفورس در زمانی که هنوز خصوصی بودند، از دست می‌دهند. این سرمایه گذاران در نتیجه به دنبال فرصت هایی در بازار سرمایه های خصوصی بودند.
در نتیجه این علاقه، در دهه گذشته شاهد افزایش تعداد صندوق‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر بودیم که سرمایه جذب می‌کردند. بارزترین تأثیر این سیل سرمایه به سرمایه گذاری خطرپذیر، ظهور «صندوق های بزرگ» بود که به صندوق های سرمایه گذاری خطرپذیر اشاره دارد که به طور قابل ملاحظه ای بزرگتر از میانگین های تاریخی هستند.
سافت بانک
برجسته ترین آنها صندوق چشم انداز سافت بانک بود. در زمان اولین بسته شدن آن به مبلغ 93 میلیارد دلار در ماه مه 2017 (با سرمایه گذاری 45 میلیارد دلاری از صندوق سرمایه گذاری عمومی عربستان سعودی)، در حال حاضر 30 برابر بزرگتر از بزرگترین صندوق سرمایه گذاری خطرپذیر قبلی بود (صندوق سرمایه گذاری New Enterprise Associates 2015). XV). SoftBank در نهایت به جمع آوری 100 میلیارد دلار برای صندوق خود ادامه خواهد داد. این افزایش سریع در علاقه به سرمایه گذاری خطرپذیر همچنین باعث شد شرکت های سنتی خطرپذیر سرمایه های بسیار بزرگی مانند صندوق رشد جهانی سرمایه 8 میلیارد دلاری Sequoia Capital III در سال 2018 جمع آوری کنند.
علاوه بر این، ناامیدی از کارمزدهای بالایی که توسط شرکت‌های سرمایه‌گذاری مخاطره‌آمیز دریافت می‌شود، باعث شد که صندوق‌های سرمایه‌گذاری مستقل، صندوق‌های تامینی، صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک و سایر سرمایهگذاران بازار عمومی شروع به سرمایه‌گذاری مستقیم در شرکت‌هایی با پشتوانه سرمایه‌گذاری خطرپذیر کنند (Fang, Ivashina, and Lerner 2015؛ Lerner 2015; Lerner). و همکاران 2018). Ewens و Farre-Mensa (2020) تخمین می‌زنند که بین سال‌های 2014 و 2016، بیش از سه چهارم سرمایه‌گذاری مخاطره‌آمیز در مراحل آخر از سوی چنین سرمایهگذاران غیرسنتی تامین شده است. چه از طریق صندوق‌های بزرگ یا سرمایه‌گذاری‌های مستقیم، بیشتر سرمایه این سرمایهگذاران در مراحل بعدی به «یونیکورن‌ها» اختصاص یافته است که به عنوان شرکت‌های خصوصی با ارزش‌گذاری اسمی بیش از ۱ میلیارد دلار تعریف می‌شوند.
بررسی 2007 و 2019
این ترکیبی از تازه واردان که مقادیر کمی از سرمایه را در مراحل اولیه با افزایش کلان صندوق ها به کار می گیرند، در آمار اندازه صندوق منعکس شده است.
این تغییرات با نگاه کردن به “اوج به اوج(peak to peak)” از سال 2007 تا 2019 در جدول فوق به بهترین وجه نشان داده شده است. اندازه متوسط صندوق جمع آوری شده توسط سرمایه گذاران سرمایه گذاری خطرپذیر از 133 میلیون دلار به 80 میلیون دلار کاهش یافته است. در همین حال، تعداد صندوق‌های با سرمایه ۱ یا بیش از3 میلیارد دلار در سال ۲۰۰۷ به هشت صندوق در سال ۲۰۱۹ افزایش یافت (NVCA 2020).
شرکت سرمایه گذاری جسورانه هدهد
تلفن: 03132644119
همراه: 09912368698
🌐 سایت: hodhod.vc
🔹 تلگرام: https://t.me/hodhod_vc
▫️اینستاگرام: https://instagram.com/hodhodvc
